W związku z realizacją zapisów zawartych w „Krajowym Programie Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie na rok 2023 r.”. związanych z dokonywaniem ewidencji oraz aktualizacji danych w przedmiocie istniejącej infrastruktury instytucji rządowych i samorządowych, a także podmiotów oraz organizacji pozarządowych udzielających pomocy osobom dotkniętym przemocą domową Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej przekazuje wysłane przez Wydział Polityki Społecznej Podkarpackiego Urzędu Wojewódzkiego w Rzeszowie bazy teleadresowe - zgodnie z pkt. 2.1.5 „Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie na rok 2023r” oraz bazy danych osób nadzorujących lub koordynujących na poziomie województwa realizację działań poszczególnych służb z zakresu przeciwdziałania przemocy domowej (działanie 4.2.3 Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie na rok 2023 r.)


Pliki do pobrania:

Uratuj rodzinę

  

Sieć Pomocy Osobom Pokrzywdzonym 1 
  Sieć Pomocy Osobom Pokrzywdzonym 2

 Strona tytułowa poradnika Plan awaryjny___________________________________________

Szanowni Państwo,
uprzejmie informujemy, iż na stronie internetowej PUW, na stronie tematycznej "Przeciwdziałanie przemocy w rodzinie", zostały zmieszczone 2 bazy danych:

  • Baza dotycząca obecnego funkcjonowania placówek zapewniających schronienie osobom doświadczającym przemocy w rodzinie na terenie województwa podkarpackiego.
  • Baza dotycząca oferty poradnictwa specjalistycznego (w szczególności psychologicznego czy prawnego) dla osób doświadczających przemocy, świadczonego przy użyciu zdalnych środków komunikacji np. telefonicznie czy mailowo.

Zainteresowani klienci mogą korzystać z podanych tam informacji.

Wydział Polityki Społecznej
Podkarpacki Urząd Wojewódzki w Rzeszowie

____________________________________________

Publikacja pn. „Osobisty plan awaryjny” została opracowana przez Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich we współpracy z ekspertkami Centrum Praw Kobiet, Fundacji Feminoteka i Ogólnopolskiego Pogotowia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia” IPZ. Poradnik zawiera praktyczne wskazówki dla osób zagrożonych przemocą i użyteczne dane teleadresowe. Informuje, w jaki sposób osoby, które obawiają się przemocy mogą zwiększyć swoje bezpieczeństwo i zniwelować potencjalne ryzyko.

_______________________________________________

Chłopiec z napisem na dłoni STOPPunkt Konsultacyjno – Informacyjny w Świlczy

Budynek Euroregionalnego Centrum Informacji Gospodarczej, Kulturalnej i Turystycznej w Świlczy
II piętro, pokój 24

Dyżur specjalisty psychoterapii uzależnień
w każdą środę miesiąca w godz. od 16:00 do 19:00

Kontakt – telefon: 17 86 70 144, 17 86 70 143

_______________________________________________

Przemoc w rodzinie – to wszystkie jednorazowe lub powtarzające się działania lub zaniechania osoby najbliższej, wspólnie zamieszkującej lub gospodarującej, zmuszające do zachowań wbrew woli, w szczególności narażające na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne (art.2 pkt.2 Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie).

Osobą, która doświadcza przemocy w rodzinie może być każdy, a szczególnie współmałżonek, partner, rodzice, dzieci, osoby niepełnosprawne oraz w podeszłym wieku.

FORMY PRZEMOCY

Przemoc może przyjmować różne formy. Te najczęstsze to:

  • przemoc fizyczna – np. bicie, policzkowanie, popychanie, kopanie;
  • przemoc psychiczna i emocjonalna – np. obrażanie, wyzywanie, grożenie, wyśmiewanie, poniżanie, kontrolowanie, krytykowanie, ograniczanie kontaktów z innymi;
  •  przemoc seksualna – np. wymuszanie pożycia seksualnego, wymuszanie nieakceptowany zachowań seksualnych;
  •  przemoc ekonomiczna – np. zmuszanie do oddawania uzyskanych środków finansowych, utrudnianie podjęcia pracy, niezaspokajanie podstawowych potrzeb materialnych, niszczenie rzeczy;
  • zaniedbanie – np. pozostawianie bez opieki osoby, która z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności nie może zaspokoić podstawowych potrzeb.

CYKL PRZEMOCY

Przemoc w rodzinie rzadko bywa zjawiskiem incydentalnym, jednorazowym. Często ma swoją długą historię. Zignorowanie pierwszych aktów przemocy powoduje rozwój zjawiska według tzw. cyklu przemocy

Pierwszą fazę cyklu przemocy charakteryzują częstsze niż dotąd sytuacje konfliktowe oraz wyczuwalny wzrost napięcia w związku. Sprawca przemocy staje się drażliwy, każdy szczegół jest pretekstem do wszczęcia konfliktu i awantury. Reakcją osoby doświadczającej przemocy zazwyczaj jest chęć opanowania sytuacji za wszelką cenę, czemu towarzyszy poczucie winy za złe samopoczucie partnera i jego wybuchy agresji.

Napięcie, które narastało podczas poprzedniej fazy osiąga punkt kulminacyjny. Dochodzi do eksplozji zachowań agresywnych, które mogą zakończyć się dramatycznie: pobiciem, trwałym uszkodzeniem ciała, a nawet śmiercią.
Osoba doznająca przemocy podejmuje różne zabiegi mające uspokoić partnera, jednak nie przynoszą one oczekiwanego efektu. Doświadczający przemocy często pozostaje w szoku. Odczuwa wstyd, przerażenie, złość i bezradność.

Sprawca zdaje sobie sprawę, że przekroczył granicę i zaczyna okazywać skruchę. Przynosi prezenty, zachowuje się tak, jakby przemoc nigdy nie miała miejsca. Dba o skrzywdzonego partnera, spędza z nim czas, utrzymuje satysfakcjonujące kontakty seksualne itp. Przez takie zachowanie osoba dotknięta przemocą zaczyna wierzyć, że partner się zmienił, a niedawny akt przemocy był tylko incydentem.
Faza ta ma szczególne znaczenie dla dalszej eskalacji przemocy. Dochodzi do rodzenia się złudnej nadziei w osobie doświadczającej przemocy, wiary w to, że sytuacja wróciła do normy, a przemoc już nigdy nie się nie powtórzy. Prawdziwe zagrożenie, jakie niesie ze sobą faza „miodowego miesiąca” jest związane z tym, że przemoc w następnym cyklu jest zazwyczaj gwałtowniejsza. Z czasem okresy „miodowego miesiąca” stają się coraz krótsze, w końcu zanikają.

KONSEKWENCJE DOŚWIADCZANIA PRZEMOCY W RODZINIE

Osoby dotknięte problemem przemocy często zachowują się w sposób, który jest trudny do zrozumienia dla otoczenia. Bywa, że zmieniają zdanie, bronią osób, które stosują wobec nich przemoc, tłumaczą ich zachowanie. Osoby krzywdzone nierzadko pozostają bierne w podejmowaniu decyzji mogących zmienić sytuację, rezygnują z działania przekonane o jego bezskuteczności, obarczają się winą za „zamieszanie”, wstydzą się swojej sytuacji, czasem mają w pamięci wcześniejszą, nieudaną próbę sprzeciwienia się przemocy. Psychologia nazywa występowanie podobnych zachowań syndromem wyuczonej bezradności, zjawiskiem „prania mózgu” czy efektem stresu pourazowego. Ważne jest jednak, by zawsze szukać w sobie siły i wiary w to, że przemoc można przerwać, jak i w to, że można zwrócić się o pomoc i ją otrzymać.

Doświadczanie przemocy jest problemem złożonym. Pierwszy krok i sięgnięcie po pomoc dla osoby dotkniętej przemocą jest trudne. Wymaga pokonania własnych obaw o reakcję innych, strachu przed zmianami oraz konsekwencjami w podejmowani działań.

Ogromne znaczenie ma reakcja osób z otoczenia, w którym dochodzi do aktów przemocy w rodzinie. Świadkowie dramatów rodzinnych, których niepokoją krzyki za ścianą, stały płacz dziecka czy ciemne okulary sąsiadki noszone bez względu na pogodę często żyją w przekonaniu, że skoro nikt nie prosi o pomoc to znaczy, że jej nie potrzebuje.

Wiedzieć należy, że osoba doświadczająca przemocy boi się prosić o pomoc, obawia się o życie swoje i swoich bliskich, żyje w przekonaniu, że nikt jej nie uwierzy, wstydzi się. Czuje, że nie ma prawa prosić o pomoc, nie wierzy również, że ktoś chciałby jej pomóc. Bierze całą odpowiedzialność za to, co dzieje się w domu na siebie. Nie wie, że może coś zmienić.

Mając na uwadze ochronę życia i zdrowia osób doświadczających przemocy, a zwłaszcza dzieci, należy bezzwłocznie zawiadomić służby lub instytucje w celu udzielenia rodzinie dotkniętej przemocą właściwej ochrony i pomocy. Taka postawa może ocalić życie!

Osoby stosujące przemoc wobec najbliższych również mogą uzyskać właściwą dla siebie pomoc. Ważne, by wykazały chęć zgłoszenia się do jednej z instytucji pomocowych oraz podjęły trud pracy nad swoim zachowaniem. Na terenie organizowana jest pomoc zarówno dla osób doświadczających przemocy, jak i stosujących przemoc.

CZY DOŚWIADCZASZ PRZEMOCY W RODZINIE?

Odpowiedz sobie na poniższe pytania:

Czy zdarza się, że ktoś bliski:

  1. Popycha Cię, policzkuje, uderza, szarpie?  TAK / NIE 
  2. Traktuje Cię w sposób, który Cię rani?  TAK / NIE
  3. Obrzuca Cię obelgami i wyzwiskami?  TAK / NIE
  4. Zmusza Cię do robienia rzeczy, które są poniżające?  TAK / NIE
  5. Grozi, że Cię zabije lub skrzywdzi?  TAK / NIE
  6. Zabiera Ci pieniądze, każe o nie prosić?  TAK / NIE
  7. Niszczy Twoją własność?  TAK / NIE 
  8. Oboje uważacie, że to Twoja wina?  TAK / NIE

Jeśli choć na jedno pytanie odpowiedziałaś/eś twierdząco, istnieje prawdopodobieństwo, że doznajesz przemocy w rodzinie.

PAMIĘTAJ!

Osoba doznająca przemocy w rodzinie nie ponosi odpowiedzialności za to, że partner stosuje przemoc. To osoba, która stosuje przemoc jest odpowiedzialna za swoje zachowanie.

Jeżeli w Twojej rodzinie chociaż raz pojawił się akt przemocy – REAGUJ!

Prawo jest Twoim sprzymierzeńcem. Daje Ci możliwość skorzystania z bezpłatnej pomocy.

JAK ZGŁOSIĆ PRZEMOC, JAK UZYSKAĆ POMOC?

W sytuacjach zagrożenia życia lub zdrowia powiadom Policję (997, 112) lub Prokuraturę. Tylko szybka reakcja umożliwi zapewnienie Tobie i Twoim bliskim ochronę, wszczęcie odpowiednich procedur oraz zabezpieczenie dowodów zdarzenia.

Jeśli doświadczasz przemocy lub jesteś jej świadkiem, możesz zgłosić ten fakt pracownikowi socjalnemu.

_______________________________________________

Przydatne linki:

Materiały do pobrania: